Daarboven op die berg, weg van de buitenwereld…

Deze zomer vertoefde ik een week bovenop een berg, weg van de buitenwereld, gewoon om met mezelf bezig te zijn.
Samen met gelijkgestemden, op zoek naar hetzelfde…

Zalige setting
Zalige week

Ik kan er veel over schrijven maar waar ik het vooral over wil hebben, is die avond… een klim…

We gingen eten in een plaatselijke pizzeria beneden in het stadje. Te voet naar beneden… redelijk steil.
Weet je wel, zo steil dat als je zou beginnen lopen, je je benen niet meer kan volgen…

Dus de heenweg was easy…

Voor de terugweg kon je kiezen…met de  auto of te voet…
Ik wilde gewoon te voet…daar was geen twijfel mogelijk…

De twijfel lag bij het feit: “Kan ik dit wel?”

Ik… met een belabberde conditie. (nooit gehad – zelfs niet als ik sportte)
Zo steil en toch over een serieuze afstand. (Ik ben slecht in het schatten van afstanden – zal het eens navragen)

Maar ik zou het doen…op mijn tempo.

Van in het begin, concentreerde ik me op mijn ademhaling en hield ik me een beetje afzijdig van de gesprekken.  Want ja, ik wilde de eindmeet wel halen en inspanning en praten tegelijk….

Een medereizigster, met kiloméeeeeters meer stapervaring dan ik, had al meteen in de mot dat ik het verkeerd aanpakte en was zo vriendelijk me tips te geven:  kleine stapjes en blijven gaan!

Zo geraakte ik uiteindelijk samen met de groep boven en bleek de weg veel korter dan aan de start.

Ik was zó blij dat het me gelukt was!
Ik was trots op mezelf dat ik het gedaan had en niet voor de makkelijke weg gekozen had…

Was ik toen niet zo bezweet, dan had ik mijn tipgeefster een dikke knuffel gegeven want ja, ik was haar dankbaar…

 

Deze ervaring kwam vorige week in me op.

Ik had een moeilijkere periode achter de rug.

Een periode van twijfel…
een periode van ongeduld…

Niet alleen op die berg maar ook op professioneel vlak kom ik gelijkaardige zaken tegen:

Uitdagingen die ik niet uit de weg wil gaan.
Tips die ik graag ter harte neem.
Kleine stappen die ik zet….op mijn eigen tempo.
Trots op mezelf … denkend aan de weg ik al afgelegd heb.

Met die gedachte gaan we weer een stapje verder…

Herken jij dit ook?

Als ik het kan, kan jij het ook!

En doe je graag beroep op een luisterend oor?
Mail me: els@focus-together.be