Facebook herinnert me aan een dag twee jaar geleden…
De dag dat ik slaagde voor mijn praktijkexamen tot rijschoollesgever.
Waw! Gelukt!
De weg hiernaartoe was een weg met véél obstakels en véél stress!
Lessen volgen… oké dat was tof. Nieuwe mensen leren kennen en samen in hetzelfde schuitje.
Terug studeren… oef, ik kan dat nog op mijn leeftijd!
Examens voorbereiden… nagelbijten, snoepen… het kwam er allemaal bij kijken.
Examens afleggen… schriftelijk oké maar mondeling….
Automechanica uitleggen én het feit dat je daar zit als vrouw…
Ja, ik heb wat te horen gekregen…
Stage… weer toffe mensen leren kennen.
Leuke mensen mogen begeleiden…
Stress…
En dan heb je uiteindelijk je brevet als rijschoollesgever.
Ik kreeg mijn contract en….
Ik kreeg het benauwd!
Werken voor een werkgever:
zelf bepalen wanneer ik werk: nee…(of heel beperkt)
zelf bepalen wanneer ik verlof neem en hoeveel dagen verlof: nee…
er zijn voor mijn kinderen als het mij uitkomt: nee…
Ik stel het nu heel zwart-wit voor maar ja ik kreeg het benauwd…
Ik realiseerde me ineens dat de beslissing om voor rijschoollesgever te gaan wel heel rationeel was.
Ik moet zo snel mogelijk ander werk hebben,
weg van die vier muren,
regelmatig andere mensen zien,
1-op-1 contacten,
anderen iets aanleren,
anderen motiveren
Ja, dat sprak me wel aan…
Maar toch…
En toen besloot ik om eindelijk eens mijn hart te volgen… bewust voor mezelf te kiezen. Eindelijk!
Het voelde wankel, broos, spannend, niet wetende wat er komt…
En nog steeds voelt het soms zo… constant balancerend…
maar ik ben ervan overtuigd dat het de juiste keuze was!
Herken je dat ook? Wanneer was de laatste keer dat jij nog bewust voor jezelf gekozen hebt?
Deel het. Ik ben benieuwd!