Ik heb iets spannends gedaan. Echt zo’n moment waarop je hart net iets sneller klopt:
Ik heb mijn manuscript afgegeven.
Aan iemand die het met liefde, zorg en openheid wil nalezen. Iemand die het verhaal niet alleen leest, maar ook voelt.
En nu… nu wordt het écht.
Ruim een jaar geleden zei ik het voor het eerst hardop:
“Ik wil mijn levensverhaal delen met de wereld.”
En kijk, hier ben ik dan. Het heeft onderweg allerlei vormen aangenomen: eerst dacht ik aan een lezing, toen groeide het idee van een voorstelling…
Maar uiteindelijk kwam het boek.
Het schrijven.
Dat wat altijd al het dichtst bij mij lag.
Dat waarin ik mezelf het best herken.
Dat waarin jij mij misschien ook herkent.
Of die lezing of voorstelling er ooit nog komt? Misschien. Misschien ook niet.
Maar wat ik wél weet: dit pad was zó waardevol.
Niet alleen het boek is gegroeid, ook ik ben gegroeid. En onderweg zijn er dingen ontstaan die ik nooit had kunnen bedenken…
✨ Zijnswandelingen
✨ Een workshop rond rouw en verlies
✨ Nieuwe inzichten, zachte ontmoetingen, onverwachte pareltjes
Allemaal geboren uit dat ene verlangen: mijn verhaal te delen.
En dat kon pas toen ik terug durfde te voelen. Eerlijk te kijken naar mezelf en m’n leven.
Te luisteren naar vragen als:
“Wat doe ik graag?”
“Welke leven past bij wie ik écht ben?”
“Wat doet mijn ogen fonkelen?”
En zo keer op keer terug naar mezelf.
Trouw blijven.
Met vallen, met opstaan.
De ene dag helder en krachtig. De andere dag zoekend en zacht.
En nu ligt daar dus een manuscript.
Een verzameling woorden, gedragen door een fluistering diep vanbinnen.
En ik?
Ik vind het spannend.
Maar ik vertrouw.
Op het proces.
Op de weg.
Op wat zich wil ontvouwen.
——————————–
Wat wil jij doen wat je (nog) spannend vindt?
Heb je graag een duwtje in de rug?
Samen kunnen we kijken waar je jezelf nog tegen houdt om toch die spannende stap naar vervulling te zetten.
Mail me els@focus-together.be
